Scenografka, kostiumolożka, dekoratorka wnętrz. Na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończyła historię sztuki, jest również absolwentką Policealnej Szkoły Projektowania Ubioru.

Urodziła się w stolicy Dolnego Śląska i tu wciąż mieszka, choć, jak wspomina w rozmowie z Sylwią Kucharską, „wybór miejsca zamieszkania nie wydaje się w moim przypadku całkiem oczywisty, ponieważ – jak wiadomo – człowiek, który pracuje w zawodzie filmowca, po prostu jedzie tam, gdzie ma akurat coś ciekawego do zrobienia.”

Karierę rozpoczęła w 1997 roku, kiedy odpowiadała za dekorację wnętrz w debiutanckiej „Przystani” Jana Hryniaka i kostiumy w dokumencie „Cybulski. Ostatnia podróż Joanny Kawalec” i Jolanty Popielarz. Pierwszym fabularnym projektem, do którego Maria Duffek samodzielnie przygotowała scenografię, było „Jutro będzie niebo” w reżyserii Jarosława Marszewskiego z 2001 roku (premiera – 2002). Nagrodzony na festiwalach w Gdyni, Koszalinie i Setubal film powstawał w malowniczych dolnośląskich plenerach – na ekranie pojawia się Kotlina Kłodzka, Dzierżoniów, Sobótka i stacja kolejowa w Olbrachtowicach. Artystka odpowiada również za dekorację wnętrz w filmie „Przybyli ułani” w reżyserii wrocławskiego reżysera Sylwestra Chęcińskiego.

W swojej karierze artystka pracowała przy ponad 80 produkcjach, również międzynarodowych, wśród których znalazły się m. in. polsko-rosyjska koprodukcja „Break Point” w reżyserii Marka Nowickiego (2002), niemieckie „Tage des Sturms” (2003) i „Die Kinder der Flucht” (2006), rosyjski serial „Diversant. Konec wojny” (2007 – zdjęcia powstawały na zamku Czocha oraz we Wrocławiu, m. in. na ulicach Kurkowej i Ptasiej) czy „Taras Bulba” (2009 – kręcony m.in. w Bolesławcu).

Maria Duffek jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich. We wrocławskim Centrum Technologii Audiowizualnych kieruje zespołem odpowiedzialnym za restaurowanie kostiumów z przepastnego archiwum instytucji kontynuującej tradycje wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych.

Oprac. Dawid Junke